مهرِ تو را هرکس ندارد دین ندارد

اصلا که گفته دشمنت نفرین ندارد

گیسوی پُرچینت مرا هم گیر انداخت

چینِ تو را مغرب زمین و چین ندارد

در کوچۀ تو انبیا هم صف کشیدند

مثل تو جایی سفرۀ رنگین ندارد

از این کرم خانه بیا یک لحظه بیرون

جز دیدن تو حاجتی مسکین ندارد

دل خوش نکردم به نماز و روزه‌هایم

جز گریه بر تو که دلم تضمین ندارد

لفظِ بفرمایید بالا، اشتباه است

چون مجلس آقای ما پایین ندارد

مشقِ شبم صدمرتبه نام حسین است

جز نام زیبایش لبم تمرین ندارد

آوازه‌ها از شه بُوَد پس آفرین او

شعرِ من و شعر شما تحسین ندارد

من بی هنر بودم هنرمندم نمودند

در گوشۀ میخانه پابندم نمودند