نام حسین را که نوشتم قلم گریست

اول قلم گریست سپس دفترم گریست

هرچند باعث همۀ گریه‌ها غم است

اما همین که داغ تو را دید غم، گریست

با ارزش است پیش تو و مادرت حسین

آن چشم‌ها که از غم تو دم به دم گریست

اشکی نداشت چشم من از کثرت گناه

آن را به حق فاطمه دادم قسم، گریست

خوشبخت آن که بین حسینیه گریه کرد

خوشبخت‌تر کسی که میان حرم گریست

گوشه به گوشه کرببلا روضه‌های توست

اینگونه بود زائر تو هر قدم گریست

یک قطره‌اش شفاعت یوم الورود ماست

چشمان ما برای تو با این رقم گریست

در روز حشر حسرت بسیار می‌خورد

هر کس که در مصیبت ارباب کم گریست