در سینه، نیتم همه‌اش نذر تو حسین

حال عبادتم همه‌اش نذر تو حسین

خرده فروش نیستم و عمده می‌دهم

یکجا محبتم همه اش نذر تو حسین

روز ازل خدا گل من را که می‌سرشت

بنوشته قسمتم همه‌اش نذر تو حسین

تا زنده‌ام برای شما سینه می‌زنم

نیرو و قوتم همه‌اش نذر تو حسین

از لطف مادرم همه عمرم فقط شده

این جمله عادتم: همه‌اش نذر تو حسین

مادر، پدر، برادر و خواهر، قبیله‌ام

این جان و ثروتم همه‌اش نذر تو حسین

فرموده است پیر جماران به عالمی:

ارکان نهضتم همه‌اش نذر تو حسین

در اوج روضه، گاه فقط آه می‌کشم

این آه حسرتم همه اش نذر تو حسین

کنج خرابه بغض گلویش گرفت و گفت:

این اوج غربتم همه‌اش نذر تو حسین

مویم به یاد زلف تو بابا سپید شد

غرق شباهتم همه اش نذر تو حسین

هر ضلع و هر وجب ز تنم درد می‌کند

درد مساحتم همه‌اش نذر تو حسین

لکنت زبان گرفته‌ام، از بعد بگذریم

اصلا فصاحتم همه‌اش نذر تو حسین

گفتم گله کنم ز تو اشکم امان نداد

خوردم شکایتم همه‌اش نذر تو حسین