قرار سوته دلان است کربلای حسین

فضای کوچۀ دل پر شد از هوای حسین

حسین منی طاها به روشنی فهماند

رضای حضرت، حق هست در رضای حسین

خدا به غیر خدایی هر آنچه که دارد

تمام را هبه کرده فقط برای حسین

زمانه با همه پیچ و تاب نتواند

بگیرد از سر ما شور نینوای حسین

چه غم ز درد غریبی بود کسی را که

به اشک معرفتش گشته آشنای حسین

به روز حشر ندارند حسرت آنها که

گذاشتند جوانی خود به پای حسین

قرار نیست کسی تا ابد درون دلم

بیاید و بنشیند دمی‌ به جای حسین

منی که نامه سیاهم، چه می‌شود روزی

سپید مو بشوم پای روضه‌های حسین

خدا گواست که این قلب تنگ و نا آرام

همیشه می‌شود آرام با نوای حسین