آسمان هم خجل از چشم تو و بارانت
آخری نیست بر این گریۀ بی پایانت
آب میبینی و طفل و گل و سقا و جوان
بیشتر می‌‌شود انگار غم پنهانت
زهر هرچند که یک روز به دادت آمد
تو چهل سال به لب آمده هر شب جانت
غیر زینب چه کسی درد تو را می‌داند
که چه آورده خرابه به دل ویرانت
سخت سوراند دلت را غم آن جسم کبود
خواهرت بود که جان داد روی دامانت
زخمی بزم شراب است دلت بیخود نیست
که چهل سال نکرد اشک دوا درمانت
خیزران تا که به دستان کسی میبینی
درد می‌گیرد ناگاه لب و دندانت
چنانکه درد ز مرهم جدا نخواهد شد
غم از نگاه تو یکدم جدا نخواهد شد
محرم و صفر و فاطمیه، نه هر روز
دل تو لحظه‌ای از غم جدا نخواهد شد
از آن زمان که خدایم سرشت تا باشم
نوشت تا که فقط عاشق شما باشم
نوشت با همه کس غیر تو غریب شوم
نوشت تا که فقط با تو آشنا باشم
ای روزهای تار، ای شب‌های دور از ماه
ای بیقراری‌های دائم با دلم همراه
ای بغض‌هایی که می‌آیید از سفر ناگاه
باری اگر شوق سفر دارید، بسم الله
بازم شب قدره و بیقراری
غلط می‌خوره رو گونه‌های خیسم
بازم شب قدره و حاجتام و
یکی یکی با گریه می‌‌‌نویسم
آسمان هم خجل از چشم تو و بارانت
آخری نیست بر این گریۀ بی پایانت
آب میبینی و طفل و گل و سقا و جوان
بیشتر می‌‌شود انگار غم پنهانت
زهر هرچند که یک روز به دادت آمد
تو چهل سال به لب آمده هر شب جانت
غیر زینب چه کسی درد تو را می‌داند
که چه آورده خرابه به دل ویرانت
سخت سوراند دلت را غم آن جسم کبود
خواهرت بود که جان داد روی دامانت
زخمی بزم شراب است دلت بیخود نیست
که چهل سال نکرد اشک دوا درمانت
خیزران تا که به دستان کسی میبینی
درد می‌گیرد ناگاه لب و دندانت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
