نخلى از اشک تو سیراب نگردید دگر

از همان لحظه که بر فرق تو شمشیر آمد

حوریان هم به عزاى تو سیه پوشیدند

تا به گوش فلکت، نعرۀ تکبیر آمد

قبله‌ام روى تو و خانۀ تو جاى من است

یاحسین ورد زبان من و لب‌هاى من است

مرده آرند به هر مجلس تو ، زنده شود

محفل روضۀ تو وادى سیناى من است

زهر افتاده به جان جگرم، مهدی جان

لرزه انداخت ز پا تا به سرم، مهدی جان

به لب خشک پدر آب گوارا برسان

که من از سوز عطش شعله‌ورم، مهدی جان