خورشید از داغ سرت می‌سوزد این­جا

همراه آه خواهرت می­‌سوزد این­جا

افتاده­‌ای بر خاک صحرا غرقه در خون

صد خیمه در دور و برت می­‌سوزد این­جا

عیسای بی­ سر! پر بکش تا آسمان­‌ها

در شعله­‌ها بال و پرت می­‌سوزد این­جا

شیطان پرستش می­‌کنند این قوم؛ حتّی

با مکرشان خاکسترت می­‌سوزد این­جا

قدری شباهت دارد این­جا با مدینه

گوش سه­ ساله دخترت می­‌سوزد این­جا

دل­‌های اهل خیمه­‌ها در حلقۀ اشک

در حسرت انگشترت می­‌سوزد این­جا

دارد تن سرخ شفق هم لحظه­ لحظه

با ناله­‌های مادرت می­ سوزد این­جا