ناگاه، باغ سبز پیمبر، سوخت

آیینۀ شجاعت حیدر، سوخت

آتش گرفته فاطمه را، گلزار

سرو بلند قامت اکبر، سوخت

در حجم نینوای عطش پرورد

یک باغ از تبار صنوبر، سوخت

رگبار فتنه، از همه سو بارید

یک دشت لاله‌های معطر، سوخت

از بوستان خرم پیغمبر

سر بر کشیده نخل تناور، سوخت

فریاد العطش به فلک برخاست

پرواز روی بال کبوتر، سوخت

مردی کنار علقمه، در خون خفت

زین درد و داغ ، جان برادر، سوخت

بر روی دست‌های پدر، طفلی 

لب تشنه چون شقایق پرپر، سوخت

هر سینه‌ای که بوی خدا می‌داد

در معرض شقاوت خنجر، سوخت

خورشید تابناک، به خاک افتاد

یک آسمان تلالو اختر، سوخت

هفتاد و دو ستارۀ نور افشان

در یک فضای تب زده یکسر، سوخت

از بس که سوز حادثه وسعت داشت

شعر و کلام و خامه و دفتر، سوخت

در راه عشق، خالق بی همتا
آن کس که بود از همه بهتر، سوخت