الا! ای مه! که در پیشت، ندارد ماه، زیبایی
به محفل آمدی با سر که سازی محفل آرایی؟
به استقبال تو گر نامدم، ای باب! معذورم
که دنبال سرت از بس دویدم، نبْوَدم پایی
اگر با دست دنبال تو می‌گردم، مکن مَنعم
که با یک ضربه‌ی سیلی ز چشمم رفته بینایی
گمانم، جُرم دارد، هر که شکل فاطمه باشد
که با کعب نی و سیلی شده از من پذیرایی
چو دیدم بر تنت تیر و سرت بر نی، کمان گشتم
تماشا کن که طفل قد کمان، باشد تماشایی
چه غم گر گوشواره رفت و گوش پاره باقی مانْد؟
قد و موی و رخ و گوشم، همه گردیده زهرایی
مرا از کربلا تا شام، زینب زنده آورده
وگرنه من کجا و این همه صبر و شکیبایی؟
ای مرا دلبر و دلدار، بیا برگردیم
خیمه برپا مکن اینبار، بیا برگردیم
دم به دم دشمن تازهنفسی میآید
تا که فرصت بودای یار، بیا برگردیم
منم سنگ صبور لانهی عشق
که بودم خانهدار خانهی عشق
منم در بزم مظلومانهی عشق
سرود نغز و جاویدانهی عشق
صبح تا عصر پیکر آورده
چه قدر جسم بی سر آورده
لیک با آنکه اصغر آورده
خستگی را ز پا درآورده
الا! ای مه! که در پیشت، ندارد ماه، زیبایی
به محفل آمدی با سر که سازی محفل آرایی؟
به استقبال تو گر نامدم، ای باب! معذورم
که دنبال سرت از بس دویدم، نبْوَدم پایی
اگر با دست دنبال تو می‌گردم، مکن مَنعم
که با یک ضربه‌ی سیلی ز چشمم رفته بینایی
گمانم، جُرم دارد، هر که شکل فاطمه باشد
که با کعب نی و سیلی شده از من پذیرایی
چو دیدم بر تنت تیر و سرت بر نی، کمان گشتم
تماشا کن که طفل قد کمان، باشد تماشایی
چه غم گر گوشواره رفت و گوش پاره باقی مانْد؟
قد و موی و رخ و گوشم، همه گردیده زهرایی
مرا از کربلا تا شام، زینب زنده آورده
وگرنه من کجا و این همه صبر و شکیبایی؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
