همراه کاروانی و همراه نیستی
گاهی مقابل منی و گاه نیستی
با تو تمام روز، شریک غمت شدم
همراه من در این شب جان‌کاه نیستی؟
خورشید روز بودی و ماه بلند شب
خورشید روز هستی، شب، ماه نیستی؟!
ای یوسفی که پیرهنت را ربوده‌اند!
بر نیزه‌ای، دریغ که در چاه نیستی!
خونت تپنده در رگ مظلومی‌ات که بود
گیرم به زعمشان، «ثارالله» نیستی!
بر دوش نیزه، موی، پریشان که می‌کنی
یعنی که گفته از دلم آگاه نیستی؟
من آه در بساط ندارم، به غیر جان
آن هم به لب رسیده که تو، آه! نیستی
حج‌ات قبول نوبت قربانی تو شد
وقت سماع و سلسله‌جنبانی تو شد
احرام بسته‌اند ملائک به دیدنت
برخیز! وقت آینه‌گردانی تو شد
آنجا که حرف قامت بالابلندهاست
گر بگذری قیامت بالابلندهاست
جایی که قامتت شده معیار، وصف سرو
در نوع خود ملامت بالابلندهاست
هم میان دست و بازو فاصله افتاده است
هم میان هر دو ابرو فاصله افتاده است
تیر سوزن شد، که دوزد پیکر او را به هم
بین اعضا از همه‌سو فاصله افتاده است
قد کشیدی چقدرمرد شدی در سختی
مرد آن است که غالب بشود بر سختی
از عسل شیرین‌تر لحظۀ آرامش توست
شادی از اینکهرسیده‌ست به آخر سختی
همراه کاروانی و همراه نیستی
گاهی مقابل منی و گاه نیستی
با تو تمام روز، شریک غمت شدم
همراه من در این شب جان‌کاه نیستی؟
خورشید روز بودی و ماه بلند شب
خورشید روز هستی، شب، ماه نیستی؟!
ای یوسفی که پیرهنت را ربوده‌اند!
بر نیزه‌ای، دریغ که در چاه نیستی!
خونت تپنده در رگ مظلومی‌ات که بود
گیرم به زعمشان، «ثارالله» نیستی!
بر دوش نیزه، موی، پریشان که می‌کنی
یعنی که گفته از دلم آگاه نیستی؟
من آه در بساط ندارم، به غیر جان
آن هم به لب رسیده که تو، آه! نیستی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
