نمی‌گویم ز نوک نیزه با خواهر، تکلّم کن
نگاهت پاسخ من داد، بر طفلت ترحّم کن
اگر چه غنچه‌ی بی‌آب، هرگز نشکفد امّا
درِ فردوس را بگْشا، به روی من، تبسّم کن
به چشم خارجی ما را تماشا می‌کند، کوفی
به نیِ قرآن بخوان و رفع این سوء تفاهم کن
اگر بهر نماز شُکر می‌خواهی وضو سازی
ندارم آب با خاک سر زینب، تیمّم کن
تو قلب عالم امکانی و آگاهی از قلبم
به دریا با نگاه خود بگو، کم‌تر تلاطم کن
نگه با اختیار و اشکِ من بی‌اختیار آید
ز برج نی، نظر، ای ماه من! امشب به انجم کن
اگر چه کاسه‌ی صبر مرا هم کرده‌ای لبریز
ز بهر حفظ جان کودکت با او تکلّم کن
ای پنجمین امام که معصوم هفتمی
از ما تو را ز دور «سلامٌ علیکمی»
بر درد جهل خلق، ز عالم طبیبتر
نامت غریب و قبر، ز نامت غریبتر
از مهر، آسمان مدینه اثر نداشت
من سفرهام کباب، به غیر از جگر نداشت
«ما آن شقایقیم که با داغ زادهایم»
جز داغ دل، نصیب، جگر بیشتر نداشت
من نرد غم لیلی لیلا زدهام
دلخونم و چون لاله به صحرا زدهام
آنجا که سفینه النجاهاست، حسین
دریا، دلِ عشق و من به دریا زدهام
قمار عشق را خوش برده بودی
سرت آنجا که باده خورده بودی
تو بودی زخمۀ زخمیّ بیداد
که عمری بی صدا بودیّ و فریاد
نمی‌گویم ز نوک نیزه با خواهر، تکلّم کن
نگاهت پاسخ من داد، بر طفلت ترحّم کن
اگر چه غنچه‌ی بی‌آب، هرگز نشکفد امّا
درِ فردوس را بگْشا، به روی من، تبسّم کن
به چشم خارجی ما را تماشا می‌کند، کوفی
به نیِ قرآن بخوان و رفع این سوء تفاهم کن
اگر بهر نماز شُکر می‌خواهی وضو سازی
ندارم آب با خاک سر زینب، تیمّم کن
تو قلب عالم امکانی و آگاهی از قلبم
به دریا با نگاه خود بگو، کم‌تر تلاطم کن
نگه با اختیار و اشکِ من بی‌اختیار آید
ز برج نی، نظر، ای ماه من! امشب به انجم کن
اگر چه کاسه‌ی صبر مرا هم کرده‌ای لبریز
ز بهر حفظ جان کودکت با او تکلّم کن
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
