عزم رحیل، چون به سر کوفیان فتاد

از نو، نفیر و غلغله در آسمان فتاد

از کینه، خصم، عترت پاک رسول را

بُرد آن چنان که ره به صف کشتگان فتاد

در خاک و خون تپیده شهیدان، قلم‌قلم

بر کشتگان خود، نظر بانوان فتاد

بی‌اختیار هر یک از آن جمع بی‌پناه

از ناقه روی خاک، چو برگ خزان فتاد

زآن بی‌کسان، خروش و فغانی بلند شد

کز آن، شراره بر دل پیر و جوان فتاد

زینب به هر طرف نگران شد که ناگهان

چشمش به جسم پاک امام زمان فتاد

زد صیحه‌‌ای کز آن جگر دوست را شکافت

نالید آن‌ چنان که در اعدا، فغان فتاد