تشنۀ عشقیم، آری، تشنه هم سر می‌دهیم

آبرویی قدر خون خود، به خنجر می‌دهیم

لاله را بگْذار و بگْذر، لایق عشق تو نیست

ما به پای عاشقی، سرو و صنوبر می‌دهیم

این‌که می‌آید ز شط، بی‌ چشم و دست

رونق بازار مه‌رویان شکست

می‌رسد این‌گونه ماه عاشقی

بوالعجب‌راهی است، راه عاشقی

به میدان می‌برم از شوق سربازی سرِ خود را

تو هم آماده کن، ای عشق! کم‌کم خنجر خود را

مرا اگر آرزویی هست باور کن به جز این نیست

که در تن‌پوشی از شمشیر بینم پیکر خود را