آتش چقدر رنگ‌پریده است، در تنور
امشب مگر سپیده دمیده است، در تنور؟
این ردّ پای قافله‌ی داغ لاله‌هاست؟
یا خون آفتاب چکیده است، در تنور؟
این گلْ‌فروش کیست که یک‌ریز و بی‌امان
شیپور رستخیز دمیده است، در تنور
چون جسم پاره‌‌پاره‌ی در خون تپیده‌اش
فریاد او بریده‌‌‌بریده است، در تنور
از دودمان فتنه‌ی خاکستری، خسی
خورشید را به شعله کشیده است، در تنور
جز آسمان ابری این شام کوفه‌سوز
خورشیدِ سربریده که دیده است، در تنور؟
دنبال طفل گم‌شده انگار، بارها
با آن سرِ بریده، دویده است، در تنور
امشب چو گل شکفته‌ای از هم، مگر گلی
گل‌بوسه از لبان تو چیده است، در تنور؟
در بوسه‌های خواهر تو، جان نهفته بود
جانی که بر لب تو رسیده است، در تنور
آن شب که ماهتاب، تو را می‌گریست زار
دیدم که رنگ شعله پریده است، در تنور
در دل من داغها از لاله‌هاست
همچو نی در بند بندش نالههاست
با خیال لالهها صحرانورد
راه میپوید ولی با پای درد
همره شدند، قافلهای را که مانده بود
تا طی کنند مرحلهای را که مانده بود
با طرح یک سؤال، به پاسخ رسیدهاند
حل کردهاند مسئلهای را که مانده بود
روح بزرگش دمیده است، جان در تنِ کوچک من
سرگرم گفتوشنود است، او با منِ کوچک من
وقتی که شبهای تارم، در آرزوی سپیده است
خورشید او میتراود، از روزنِ کوچک من
کربلا را میسرود این بار، روی نیزهها
با دو صد ایهام معنیدار، روی نیزهها
نینوایی شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزهها
آتش چقدر رنگ‌پریده است، در تنور
امشب مگر سپیده دمیده است، در تنور؟
این ردّ پای قافله‌ی داغ لاله‌هاست؟
یا خون آفتاب چکیده است، در تنور؟
این گلْ‌فروش کیست که یک‌ریز و بی‌امان
شیپور رستخیز دمیده است، در تنور
چون جسم پاره‌‌پاره‌ی در خون تپیده‌اش
فریاد او بریده‌‌‌بریده است، در تنور
از دودمان فتنه‌ی خاکستری، خسی
خورشید را به شعله کشیده است، در تنور
جز آسمان ابری این شام کوفه‌سوز
خورشیدِ سربریده که دیده است، در تنور؟
دنبال طفل گم‌شده انگار، بارها
با آن سرِ بریده، دویده است، در تنور
امشب چو گل شکفته‌ای از هم، مگر گلی
گل‌بوسه از لبان تو چیده است، در تنور؟
در بوسه‌های خواهر تو، جان نهفته بود
جانی که بر لب تو رسیده است، در تنور
آن شب که ماهتاب، تو را می‌گریست زار
دیدم که رنگ شعله پریده است، در تنور
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
