از گُل یاس یاد باید کرد

یاد کوثر زیاد باید کرد

یاد کن اَختران مولا را

روضۀ دختران زهرا را

یاد اُخت الحسین یاد حسین

مونس زینب، امتداد حسین

بانوی بانوان هر دو جهان

ام کلثوم، تاجدارِ جنان

همه جا مثل سایه با زینب

بر لبش صبح و شام یا زینب

کیست این سایه، شاخۀ طوبا

اولین روضه خوان عاشورا

یا حسینش همیشه بر لب بود

اولین نوحه خوان زینب بود

داشت بر لب میان اهل حرم

درد دل با پیمبر اکرم

ما که مهمان کربلا بودیم

ما گرفتار هر بلا بودیم

خون ز دل‌ها چکید یا جدّا

جان به لب‌ها رسید یا جدّا

ظلم و جورِ حرامیان دیدیم

سنگ باران ز کوفیان دیدیم

وای از کوفه و پذیرایی

دخترانت همه تماشایی

دید چشمان ما جنایت را

معجر زخم آل عصمت را

روز پَرده نشینی از ما رفت

آبرویی ز آل طاها رفت

ناقه‌ها بی جهاز و ما خسته

دست‌هامان به ریسمان بسته

بود چشمان مَردمان بر ما

پوست‌ها سوخته شد از گرما

بهتر ای مادرا نبودی تو

وسط ماجرا نبودی تو

حَرمی را که هیچ مَحرم نیست

غیر نامَحرمش مجسّم نیست

بعد ظلم حرامیِ ملعون

همه غارت زده همه محزون

بود بی سایۀ برادرها

گریه‌ها، گریه‌های دخترها

شاهد ظلم بی حساب شدیم

وارد مجلس شراب شدیم

لب و دندان ز چوب کینه شکست

مادرا حرمت سکینه شکست

نام او را چه زشت می‌بردند

پیش زینب شراب می‌خوردند

روز ما سخت روزگاری شد

که حسینت به طشت قاری شد

چشم تو در عزای او گرید

تا قیامت برای او گرید

دخترانت بلند می‌گریند

نوحه سر می‌دهند، می‌گریند

نام ما تا ابد به شام آید

منتقم روز انتقام آید