یا واهب العطایا! آمد وهب به سویت
تا آبرو بگیرم از فیض آبرویت
یا دافع البلایا! افتاده در بلایم
یا مُطلق الاُساری! گشتم اسیر مویت
افتاده‌ام به پایت بر خاک کربلایت
تا بر سرم نشیند گردى ز خاک کویت
با مادر و عروسم، مسکین و خاک‌بوسم
او را بخوان کنیزت، من را غلام کویت
بادا جوانى من، قربان اکبر تو!
آن لاله‌ی بهارت، آن مهر ماه‌رویت
در راه دین داور، مولا! به اذن مادر
جان می‌دهم به عشقت چون زنده‌ام به بویت
مادر سفارشم کرد دل از تو برنگیرم
تا شربت شهادت نوشم من از سبویت
آنسان که آرزو داشت بیند شهادتم را
برگو کنون رسیدى مادر به آرزویت
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
یا واهب العطایا! آمد وهب به سویت
تا آبرو بگیرم از فیض آبرویت
یا دافع البلایا! افتاده در بلایم
یا مُطلق الاُساری! گشتم اسیر مویت
افتاده‌ام به پایت بر خاک کربلایت
تا بر سرم نشیند گردى ز خاک کویت
با مادر و عروسم، مسکین و خاک‌بوسم
او را بخوان کنیزت، من را غلام کویت
بادا جوانى من، قربان اکبر تو!
آن لاله‌ی بهارت، آن مهر ماه‌رویت
در راه دین داور، مولا! به اذن مادر
جان می‌دهم به عشقت چون زنده‌ام به بویت
مادر سفارشم کرد دل از تو برنگیرم
تا شربت شهادت نوشم من از سبویت
آنسان که آرزو داشت بیند شهادتم را
برگو کنون رسیدى مادر به آرزویت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
