تو وقتی اومدی گفتم

که تقصیر دل من بود

تو که دیدی بابات خوابه

چه وقت گریه کردن بود؟

شبیه درد رفتی و شدی در استخوان پنهان

نمی‌‌یابم تو را‌ ای در جهان مانند جان پنهان

فرشته مست دنبال صدایش راه می‌افتد

کسی که می‌برد نام تو را زیر زبان پنهان

ناز پوشیده شدن می‌خواهی

کمی از چادر من می‌خواهی

این‌چنین که تو ز هم پاشیدی

قدر یک دشت، کفن می‌خواهی

هفتاد و دو لحظه زندگی کرد زمین

تا پیله درید و پر در آورد زمین

یک جاده به آسمان هفتم بزنید

تنگ است برای این همه مرد، زمین