در زمین آویزه‌ی عرش اله افتاده بود
یا تن خون خدا در قتلگه افتاده بود
پیکر سبط نبى در بحر خون بُد غوطه‌ور
یا که بر خاک سیه، عرش اله افتاده بود
پرتو سوزان خورشید از سپهر نیل‌گون
بر تن صد پاره‌ی سرِّ اله افتاده بود
از جفاى مردمى دنیا طلب در کربلا
آن پناه هر دو عالم، بى‌پناه افتاده بود
کودکان در انتظار امّا کنار علقمه
جسم بى‌دست علم‌دار سپاه افتاده بود
دامن لب تشنگان دریا شد از خون جگر
بس که اشک از دیدگان بى‌گناه افتاده بود
یک طرف اکبر به خاک افتاده، قاسم یک طرف
گویى آن جا اقتران مهر و ماه افتاده بود
نور یزدان کى شود خاموش با قتل حسین؟
پور سفیان، اى عجب! در اشتباه افتاده بود
زآن تطاول کز دل زهرا برآمد ناله‌ها
لرزه بر اندام شمر روسیاه افتاده بود
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
در زمین آویزه‌ی عرش اله افتاده بود
یا تن خون خدا در قتلگه افتاده بود
پیکر سبط نبى در بحر خون بُد غوطه‌ور
یا که بر خاک سیه، عرش اله افتاده بود
پرتو سوزان خورشید از سپهر نیل‌گون
بر تن صد پاره‌ی سرِّ اله افتاده بود
از جفاى مردمى دنیا طلب در کربلا
آن پناه هر دو عالم، بى‌پناه افتاده بود
کودکان در انتظار امّا کنار علقمه
جسم بى‌دست علم‌دار سپاه افتاده بود
دامن لب تشنگان دریا شد از خون جگر
بس که اشک از دیدگان بى‌گناه افتاده بود
یک طرف اکبر به خاک افتاده، قاسم یک طرف
گویى آن جا اقتران مهر و ماه افتاده بود
نور یزدان کى شود خاموش با قتل حسین؟
پور سفیان، اى عجب! در اشتباه افتاده بود
زآن تطاول کز دل زهرا برآمد ناله‌ها
لرزه بر اندام شمر روسیاه افتاده بود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
