اى که نور مهر و ماهى! دوستت دارم حسین!
مظهر لطف الهى؛ دوستت دارم حسین!
هستى من را خدا با مهر تو پیوسته است
یا بخواهى یا نخواهى، دوستت دارم حسین!
تا شنیدم دوست می‌دارى غلام خویش را
با وجود روسیاهى، دوستت دارم حسین!
هر کجا نام تو آید می‌رود تاب از کفم
من چه گویم؟ خود گواهى، دوستت دارم حسین!
گر بخوانى با کلامى در رهت جان می‌دهم
ور برانى با نگاهى، دوستت دارم حسین!
آن چنان خوبى که هر بد بسته بر لطفت امید
شرمگین از هر گناهى، دوستت دارم حسین!
اى که خواندت «رحمه للعالمین»، فُلک نجات!
تا که جویم بر تو راهى، دوستت دارم حسین!
بر تو گر رو کرده‌ام دارم امید مرحمت
تا به من بخشى پناهى، دوستت دارم حسین!
کرده‌ام با هر زبانى بر جلالت اعتراف
گفته‌ام در هر نگاهى، دوستت دارم حسین!
باز هم گوید «مؤیّد» با لسان نارسا:
گر بخواهى ور نخواهى، دوستت دارم حسین!
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
اى که نور مهر و ماهى! دوستت دارم حسین!
مظهر لطف الهى؛ دوستت دارم حسین!
هستى من را خدا با مهر تو پیوسته است
یا بخواهى یا نخواهى، دوستت دارم حسین!
تا شنیدم دوست می‌دارى غلام خویش را
با وجود روسیاهى، دوستت دارم حسین!
هر کجا نام تو آید می‌رود تاب از کفم
من چه گویم؟ خود گواهى، دوستت دارم حسین!
گر بخوانى با کلامى در رهت جان می‌دهم
ور برانى با نگاهى، دوستت دارم حسین!
آن چنان خوبى که هر بد بسته بر لطفت امید
شرمگین از هر گناهى، دوستت دارم حسین!
اى که خواندت «رحمه للعالمین»، فُلک نجات!
تا که جویم بر تو راهى، دوستت دارم حسین!
بر تو گر رو کرده‌ام دارم امید مرحمت
تا به من بخشى پناهى، دوستت دارم حسین!
کرده‌ام با هر زبانى بر جلالت اعتراف
گفته‌ام در هر نگاهى، دوستت دارم حسین!
باز هم گوید «مؤیّد» با لسان نارسا:
گر بخواهى ور نخواهى، دوستت دارم حسین!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
