تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچ کس حدس نمی‌زد که چنین سر برسد
پدرش چیز زیادی که نمی‌خواست؛ فرات
یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟
با دو انگشت هم این حنجره می‌شد پاره
چه نیازی به سه شعبه است که تا پر برسد
خوب شد عرش همه نور گلو را برداشت
حیف خون نیست بر این خاک ستمگر برسد؟
خون حیدر به رگش در تب و تاب است ولی
بگذارید به سن علی اکبر برسد
دفن شد تا بدنش نعل نبیند اما
دست یک نیزه برآن حلق مطهر برسد
شعله‌ور می‌شود این داغ دوباره وقتی
شیر در سینۀ بی کودک مادر برسد
زیر خورشید نشسته، به خودش می‌گوید
تیر نگذاشت که آن جمله به آخر برسد
چشمی که رزق اشک جاری را ببیند
قطعاً بهشت رستگاری را ببیند
عمر شکوفه، از خودش تا میوۀ خوب
باید که باران بهاری را ببیند
زرد و کبود و سرخ شد اما هنوز هم
دارد عزای دیدن بابا هنوز هم
تا تاول دوبارهای از راه میرسد
با گریه آه میکشد آن را هنوز هم
رسید وقت رسیدن به ضربههای کسی
شکست حنجـره اما به زیر پای کسی
آهای خنجـر کهنه! نمیشود نبری؟
نمیشود که بمیرد کسی به جای کسی؟
تا سحر مانده تو خورشید درخشان شدهای؟
گل آغوش من سوخته دامان شدهای؟
مادرم تاب ندارم که ببینم خاری
رفته در پات و کمی غمزده از آن شدهای
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچ کس حدس نمی‌زد که چنین سر برسد
پدرش چیز زیادی که نمی‌خواست؛ فرات
یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟
با دو انگشت هم این حنجره می‌شد پاره
چه نیازی به سه شعبه است که تا پر برسد
خوب شد عرش همه نور گلو را برداشت
حیف خون نیست بر این خاک ستمگر برسد؟
خون حیدر به رگش در تب و تاب است ولی
بگذارید به سن علی اکبر برسد
دفن شد تا بدنش نعل نبیند اما
دست یک نیزه برآن حلق مطهر برسد
شعله‌ور می‌شود این داغ دوباره وقتی
شیر در سینۀ بی کودک مادر برسد
زیر خورشید نشسته، به خودش می‌گوید
تیر نگذاشت که آن جمله به آخر برسد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
