ای شمع! گریه کن که شب گریه کردن است

شام عزاست امشب و این قصّه روشن است

ای شمع! گریه کن تو و از سوز جان بسوز

کامشب چراغ آه به هر کوی و برزن است

ای شمع! گریه کن تو و زهر بلا بریز

بر خنده‌های لاله که در باغ و گلشن است

ای شمع! گریه کن تو به سوز دل حسین

کامشب اسیر پنجه‌ی بیداد دشمن است

امشب شب وداع حسین است و زینبش

در خیمه‌های آل علی، شور و شیون است

امشب حسین، گرم مناجات با خداست

فردا سرش به نیزه و صد زخم بر تن است

امشب زمین کرببلا جای امتحان

فردا حریم عشق خدای مهیمن است

امشب سخن ز طاعت و قرآن و سجده است

فردا حدیث نیزه و شمشیر و جوشن است

در این شب وداع از این آستان قدس

ما را سلام در بر هفتاد و دو تن است

آنان که دین ز نهضتشان دارد افتخار

گوید حسین هر یکشان را که از من است

ای شمع! گریه کن تو چو مولایمان رضا

کامشب ز داغ کرببلا گرم شیون است

باغ خداست کرببلا و در این چمن

هفتاد و دو شهید، همه یاس و سوسن است

ای شمع! گریه کن تو که این وارث حسین

با داغ دل به سوز جگر، دست و دامن است

بر کربلای مشهد و بر کربلای طفّ

ای شمع! گریه کن که شب گریه کردن است