ای که در حُسن و خِرَد، شهره‌ی عالم بودی!

«اَشبهُ ‌النّاس» به پیغمبر خاتم بودی

پیش حُسن تو دم از یوسف کنعان نزنم

که تو زیبا‌تر از او، در همه عالم بودی

ای علی ‌اکبر لیلا! که تو در رتبه و جاه

پسر خاتمی و مفخر آدم بودی

ای نبی روی و علی صولت و زهرا شوکت!

گوهر حلقه‌ی انگشتر خاتم بودی

احمدی حُسن و حَسن خُلق و حسینی خصلت

صاحب این همه عنوان، تو مسلّم بودی

در همه مُلک عرب، شُهره به زیبایی و حُسن

در سماوات ادب، نیّر اعظم بودی

از همان خال سیاهی که به کنج لب توست

می‌توان گفت که تو ماه مجسّم بودی

ماه شعبان ز جمال تو درخشان شد و تو

ماه تابنده شب‌های محرّم بودی

بیش‌تر از شهدا، نام تو را می‌خوانند

که به میدان شهادت، تو مقدّم بودی

دل و دست تو نلرزید و نشد عزم تو سُست

در ره دین خدا، ثابت و محکم بودی

با لب تشنه شدی کشته چرا؟ ای که ز لب

تو شفا‌بخشِ دمِ عیسی مریم بودی!

چه بگوید به مدیح تو، بیانِ «خسرو»؟

که تو شایسته‌تر از هر چه بگویم، بودی