سلام ما به حسین و به پاره‌ی جگرش!
که پاره شد جگرش، از شهادت پسرش
به خُلق و خو، علی آیینه‌ی پیمبر بود
صدف علیّ و به فضل و ادب، علی گهرش
خمید قامتش از داغ اکبرش زآن پیش
که بشْکند ز فراق برادرش، کمرش
ز پاره‌پاره تنِ اوفتاده بر خاکش
نشَست گَرد غریبی، به صورت پدرش
غم فراق پدر تازه شد، برای حسین
چو دید چهره‌ی خونین او و زخم سرش
گریست بر سر جسم علی، به صوت بلند
که رفته بود دل از دست و نور از بصرش
حسین را نفس از غصّه برنمی‌آمد
برای تسلیتش، زینب ار نمی‌آمد
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوه‌گر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
سلام ما به حسین و به پاره‌ی جگرش!
که پاره شد جگرش، از شهادت پسرش
به خُلق و خو، علی آیینه‌ی پیمبر بود
صدف علیّ و به فضل و ادب، علی گهرش
خمید قامتش از داغ اکبرش زآن پیش
که بشْکند ز فراق برادرش، کمرش
ز پاره‌پاره تنِ اوفتاده بر خاکش
نشَست گَرد غریبی، به صورت پدرش
غم فراق پدر تازه شد، برای حسین
چو دید چهره‌ی خونین او و زخم سرش
گریست بر سر جسم علی، به صوت بلند
که رفته بود دل از دست و نور از بصرش
حسین را نفس از غصّه برنمی‌آمد
برای تسلیتش، زینب ار نمی‌آمد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
