- تاریخ انتشار: ۱۳۹۵/۰۵/۰۴
- بازدید: ۱۰۷۶
- شماره مطلب: ۳۸۲۱
-
چاپ
حضرت خون خدا (ع)
یارب! مگر حسین[1] خلف مصطفی نبود؟
یا نور چشم حضرت خیرالنّسا نبود؟
روح القدس نبود مگر خادم درش؟
یا زیببخش دوش شه انبیا نبود؟
یا نیست برگزیدۀ خلّاق بینیاز؟
یا جرعهنوش بادۀ بزم بلا نبود؟
خود جاننثار راه خدا بود از ازل
شرطش بریدن سر او از قفا نبود
ظلمی که شد به آن شه دینپرور از ستم
در هیچ دین به کافر مطلق، روا نبود
تیری که زهر داده بُدش حرملۀ لعین
جایش گلوی نازک آن مهلقا نبود
طفلی که روی خار مغیلان سپرده جان
آیا عزیز کردۀ شیر خدا نبود؟
جنّات عدن و کوثر و غلمان و حور عین
خود خونبهای اکبر گلگون قبا نبود
اندر بهای خون شهیدان کربلا
غیر از خدای خالق یکتا بها نبود
آن سر که بود مظهر نور حق از ازل
آرامگاه او به سر نیزهها نبود
شد بر سنان سری که شهنشاه انبیا
بگْرفت روی سینۀ خود از ره وفا
[1]. حرف یا در لفظ مقدّس حسین7 تلفّظ نمیشود.
-
اشک بر حسین
دارم از هجر رخت دیده چو رود جیحون
قلب بشْکسته، پُر اندوه؛ جگر، دجلۀ خون
آنقدر گریه کنم از غمت، ای شاه شهید!
تا دل خون شده از دیدهام آید بیرون
-
بارگاه حسین
زمین کرببلا شد چو خوابگاه حسین
گذشت از حرم کعبه، بارگاه حسین
امیدوار چنانم که روز رستاخیز
مرا خدای دهد جای در پناه حسین
-
مدح حضرت علیاکبر (ع)
دلم سیّار دشت کربلا شد
گرفتار شه گلگون قبا شد
تپیدی مرغ دل اندر بر من
فتاده شوق اکبر بر سر من
-
زبانحال حضرت فاطمه صغری (س)
چه شود اگر گذر، ای صبا! تو به سوی کرببلا کنی؟[1]
چو رسی به دشت بلا ز من، تو به اکبرم گلهها کنی
ز منِ شکستهدل، ای صبا! تو بگو به اکبر باوفا
چه شود که ای شه مهلقا! «نظری به جانب ما کنی؟»
حضرت خون خدا (ع)
یارب! مگر حسین[1] خلف مصطفی نبود؟
یا نور چشم حضرت خیرالنّسا نبود؟
روح القدس نبود مگر خادم درش؟
یا زیببخش دوش شه انبیا نبود؟
یا نیست برگزیدۀ خلّاق بینیاز؟
یا جرعهنوش بادۀ بزم بلا نبود؟
خود جاننثار راه خدا بود از ازل
شرطش بریدن سر او از قفا نبود
ظلمی که شد به آن شه دینپرور از ستم
در هیچ دین به کافر مطلق، روا نبود
تیری که زهر داده بُدش حرملۀ لعین
جایش گلوی نازک آن مهلقا نبود
طفلی که روی خار مغیلان سپرده جان
آیا عزیز کردۀ شیر خدا نبود؟
جنّات عدن و کوثر و غلمان و حور عین
خود خونبهای اکبر گلگون قبا نبود
اندر بهای خون شهیدان کربلا
غیر از خدای خالق یکتا بها نبود
آن سر که بود مظهر نور حق از ازل
آرامگاه او به سر نیزهها نبود
شد بر سنان سری که شهنشاه انبیا
بگْرفت روی سینۀ خود از ره وفا
[1]. حرف یا در لفظ مقدّس حسین7 تلفّظ نمیشود.