او تا رسید گریۀ دنیا شروع شد
سینه زنی عالم بالا شروع شد
این حسّ مادرانه که دست خودش نبود
دلشوره‌های زینب کبری شروع شد
وقت مرور خاطره‌های گذشته شد
اشک حرم، میانۀ صحرا شروع شد
ذکرحدیث پیرهن سرخ کودکی
حرف از لباس یوسف زهرا شروع شد
وقتی لباس حنجر او را خراش داد
صحبت ز طشت و حضرت یحیی شروع شد
واللهِ ها هُنا ذُبِح طفلُنا الرَّضیع
دیگر لهوف خوانی آقا شروع شد
واللهِ هاهُنا سُبیَ...روضه خوان بس است
شرمندگی حضرت سقّا شروع شد
یک تیغ کند کارخودش را تمام کرد
غارت نمودن تنش اما شروع شد
یا والقمر! والشمس! مزمّل! اباالفضل
ای قبله گاه شاعر بیدل، اباالفضل!
الفاظ موج و، دامنت ساحل اباالفضل!
یا دائم الفضل علی السائل، اباالفضل
وقتی به جان شاخۀ طوبی خزان افتاد
اشک خدا باران شد و از آسمان افتاد
خون دلت ریشه دوانده بین خاک طوس
خون لبت بعدش به جان زعفران افتاد
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
درست مثل فدک پاره پاره شد جگرش
شبیه مادر خود حال رو به راه نداشت
در حرم پیچید عطر سیب، زائر فیض برد
هرکسی در بارگاهت بود، حاضر فیض برد
با بیان روضه‌‌هایت پلک من هم خیس شد
چشم‌هایم چون زمین خشک و بایر فیض برد
او تا رسید گریۀ دنیا شروع شد
سینه زنی عالم بالا شروع شد
این حسّ مادرانه که دست خودش نبود
دلشوره‌های زینب کبری شروع شد
وقت مرور خاطره‌های گذشته شد
اشک حرم، میانۀ صحرا شروع شد
ذکرحدیث پیرهن سرخ کودکی
حرف از لباس یوسف زهرا شروع شد
وقتی لباس حنجر او را خراش داد
صحبت ز طشت و حضرت یحیی شروع شد
واللهِ ها هُنا ذُبِح طفلُنا الرَّضیع
دیگر لهوف خوانی آقا شروع شد
واللهِ هاهُنا سُبیَ...روضه خوان بس است
شرمندگی حضرت سقّا شروع شد
یک تیغ کند کارخودش را تمام کرد
غارت نمودن تنش اما شروع شد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
