حس می‌کنم در مرقدت عطر دعا را

عطر توسل‌های در باران رها را

غرق اجابت می‌شود دست نیازش

هرکس که می‌خواند در این مرقد خدا را

ای مظهر رأفت! برای تو چه سخت است

خالی ببینی دست محتاج  و گدا را

آهم کبوتر می‌شود تا گنبد تو

می‌آورد فریادهای یا رضا را

آیینه‌های لطف تو تکثیر کردند

در چشمۀ دل اشک‌های بی‌صدا را

آقا کنار پنجره فولادت آخر

می‌گیرم از دستت برات کربلا را

ای زائران اینجا دخیل غم ببندید

بر آستانش ندبۀ «آقا بیا» را

پایین پای تو غباری می‌سراید

شعر کرامات نگاه کیمیا را