هماره تا که خدا را بود ز خلق سپاس 

درود بر خلف پاک مرتضی عبّاس

فروغ چشم و چراغ دل چهار امام

امید یوسف زهرا، حسین خیر النّاس

دو ذوالفقار دو ابرو، دو چشم او دو علی

محب از آن به امان عدو از این به هراس

بهین معلّم دانشسرای عالم عشق

که از جهان وجودش فراتر است کلاس

لبش حقیقت کوثر دمش روان مسیح

دلش بهشت ولایت رخش حدیقۀ یاس

تمام عمر به دور عزیز زهرا گشت

چنانکه داد حرم را شب شهادت پاس

نه در بهار جوانی خدا گواست که بود

ز شیر خوارگی و کودکی حسین شناس

روا بود که همانند چهارده معصوم

شود ز حضرت او صبح و شام نعت و سپاس

کنار تربت پاکش فرشتگان خوانند

دو مصرعی که در آن هست یک جهان احساس

سلام خالق منّان سلام خیر النّاس

سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس