ای آفتاب روشن شب‌های علقمه

سرو رشید خوش قد و بالای علقمه

داده است مشک تشنۀ تو آب را بها

ای آبروی آب! مسیحای عقلمه!

وقتی که چند موج علیل شریعه را

کرده است خاک پای تو دریای علقمه

لب تشنۀ زیارت لب‌هات مانده است

آری نگفته‌ای به تمنّای علقمه

امروز دست‌های تو افتاد روی خاک

تا پا بگیرد از دل صحرای علقمه

این عطر یاس حضرت زهراست می‌وزد

از سمت کربلای تو، سقّای علقمه!

شب‌های جمعه نالۀ محزون مادری

می‌آید از حوالی دریای علقمه

امّ البنین و فاطمه با قامتی کمان

اینجا نشسته‌اند و شده آب روضه‌خوان