خمپاره پاره‌های دلم را نشان گرفت
آتش به خانۀ دل پیر و جوان گرفت
خمپاره سمت صحن حرم رفت و ناگهان
خورشید شعله‌ور شد و در آسمان گرفت
بانو به نام نامی تو شعر زنده شد
تا با دمشق قافیۀ عشق جان گرفت
باید زبان گشود، بخوان خطبه‌ای شگرف
روشنگر آن چنان که تمام جهان گرفت
خون‌نامه‌ای که شام سرافکنده می‌شنید
چون آتشی که دامن گردن کشان گرفت
ای آبروی هر چه کلام و سخنوری
پیشت قلم خجل شد و لکنت، زبان گرفت
عباس‌ها حریم تو را حفظ می‌کنند
دشمن اگرچه صحن حرم را نشان گرفت
با کاروان مکه بگو راه کج کند
از سمت کربلا و نجف، قصد حج کند
او می‌وزد به حافظۀ تلخ مرده‌ها
طوفان نوح می‌رسد ای سر سپرده‌ها
طوفان نوح می‌رسد و سیل می‌خورد
چون تازیانه بر رخ سیلی نخورده‌ها
صد کربلاست زینب و صد کربلا حسین
ستر خداست زینب و خون خدا حسین
با پای دل صبور و وفا دار مانده است
تا پای جان سراسر این راه با حسین
صحرای داغ بود و تن ماهپاره‌ها
خون می‌چکید از شب بهت ستاره‌ها
یاقوت سرخ؟ جزع یمانی؟ عقیق ناب؟
خون خدافراتر ازین استعاره‌ها
ای زینت پدر، گل عالی تبار عشق
ای وامدار نام شما، اعتبار عشق
آیینۀ تمام نمای شکوه یاس
زیباترین کلام رسا در مدار عشق
خواهر شدی که زخم به مرهم بدل شود
مادر شدی که صبر بیاید به کار عشق
خمپاره پاره‌های دلم را نشان گرفت
آتش به خانۀ دل پیر و جوان گرفت
خمپاره سمت صحن حرم رفت و ناگهان
خورشید شعله‌ور شد و در آسمان گرفت
بانو به نام نامی تو شعر زنده شد
تا با دمشق قافیۀ عشق جان گرفت
باید زبان گشود، بخوان خطبه‌ای شگرف
روشنگر آن چنان که تمام جهان گرفت
خون‌نامه‌ای که شام سرافکنده می‌شنید
چون آتشی که دامن گردن کشان گرفت
ای آبروی هر چه کلام و سخنوری
پیشت قلم خجل شد و لکنت، زبان گرفت
عباس‌ها حریم تو را حفظ می‌کنند
دشمن اگرچه صحن حرم را نشان گرفت
با کاروان مکه بگو راه کج کند
از سمت کربلا و نجف، قصد حج کند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
