ای گل گلزار اخلاص و یقین

بانوی کاخ شرف، امّ‌البنین

نام تو چون فاطمه بُد فاطمه

قدر تو معلوم باشد بر همه

ای همه پاکان گواه پاکی‌ات

عشق مات از شوکت افلاکی‌ات

گوهر ارزنده‌ی صبر و یقین

همسر پاک امیرالمؤمنین

اسوه‌ی ایمان و ایثار و ادب

مادر شیر شجاعان عرب

ای ارادتمند زهرا و رسول

ای امانتدار گل‌های بتول

تا قدم در خانه‌ی عصمت زدی

گل به فرق خویش از عزّت زدی

روز اول با هزاران زیب و زین

خوانده‌ای خود را کنیز زینبین

در وفاداری تو ای با وفا

می‌توان گفت از ره صدق و صفا

صبر در کانون تو تحصیل کرد

زینب از تو بارها تجلیل کرد

حق گواه بینش و دانایی‌ات

جان فدای اشک عاشورایی‌ات

عاقبت با آن همه قدر رفیع

جای بگرفتی به دامان بقیع

کاش روزی چون کبوترهای عشق

وا کنم از شوق جان پرهای عشق

پر زنم تا روضه‌ی پاک بقیع

سر نهم با گریه بر خاک بقیع

چون «وفایی» با دل و جان حزین

گریم و گویم که یا امّ‌البنین