جان فدای بدن بی‌کفنت عباسم

کی جدا کرده سرت را ز تنت عباسم

جانب علقمه افتاده روی خاک زمین

قطعه قطعه بدن یاسمنت عباسم

که ز شمشیر جنایت به روی خاک فکند

نازنین قامت لشکر شکنت عباسم

گشته منشق سر مهر افسرت از ضرب عمود

خون گرفته است لبان و دهنت عباسم

تشنه جان دادی و سقای یتیمان بودی

ای خجل آب حیات از سخنت عباسم

باصفا نیست گل و گلشن و فردوس برین

نزد گلخانه‌ی خونین بدنت عباسم

همچنان پاره‌ی قرآن ز بدن گشته جدا

دست و بازوی غضنفر شکنت عباسم

بنهاده است خدا تاج شفاعت به سرت

به تو بخشوده بهشت عدنت عباسم