ای در تنور افتاده تنها یا بُنَیَّ
دورت بگردد مادرت زهرا بُنَیَّ
من که وصیت کرده بودم با تو باشد
هر جا که رفتی زینب کبری بُنَیَّ
باور نمی‌کردم تو را اینجا ببینم
کنج تنور خانه‌ی اینها بُنَیَّ
هر قدر هم خاکستری باشد دوباره
من می‌شناسم گیسوانت را بُنَیَّ
با گوشه‌ی این چادر خاکی بشویم
خون لبت را با نوای یا بُنَیَّ
آخر چرا از پشت سر ذبحت نمودند
ای کشته‌ی افتاده در صحرا بُنَیَّ
شیب‌الخضیبت را بنازم ای عزیزم
با این حنا شد صورتت زیبا بُنَیَّ
آبت ندادند و به حرفت خنده کردند
گفتی؟ که باشد مادرت زهرا بُنَیَّ
گفتی زن خولی برایت گریه کرده
حتی به او هم می‌کنم اعطا بُنَیَّ
الشام، همانجا که به ما بد کردند
بی غیرت و بی دین، همگی بی دردند
دروازه، خرابه، کوچه و بزم یزید
هر چه که بگویی سرمان آوردند
یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم
از غصۀ جانسوز تو پژمرده گشتیم
هر شیعه در دل، حجلۀ داغ تو بسته
سنگینى داغت دل ما را شکسته
از عطای فاطمه من مبتلا بر حیدرم
از ازل تا روز محشر ریزهخوار این درم
مرتضی خود گفته بابای من مسکین بُود
او بود بابا و زهرای مطهر مادرم
آخر یه روز شیعه برات حرم میسازه
حرم برای تو شه کرم میسازه
آخر برات یه گنبد طلا میسازیم
شبیه گنبد امام رضا میسازیم
ای در تنور افتاده تنها یا بُنَیَّ
دورت بگردد مادرت زهرا بُنَیَّ
من که وصیت کرده بودم با تو باشد
هر جا که رفتی زینب کبری بُنَیَّ
باور نمی‌کردم تو را اینجا ببینم
کنج تنور خانه‌ی اینها بُنَیَّ
هر قدر هم خاکستری باشد دوباره
من می‌شناسم گیسوانت را بُنَیَّ
با گوشه‌ی این چادر خاکی بشویم
خون لبت را با نوای یا بُنَیَّ
آخر چرا از پشت سر ذبحت نمودند
ای کشته‌ی افتاده در صحرا بُنَیَّ
شیب‌الخضیبت را بنازم ای عزیزم
با این حنا شد صورتت زیبا بُنَیَّ
آبت ندادند و به حرفت خنده کردند
گفتی؟ که باشد مادرت زهرا بُنَیَّ
گفتی زن خولی برایت گریه کرده
حتی به او هم می‌کنم اعطا بُنَیَّ
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
