بزرگ بودی و مثل بزرگ‌ها رفتی

زمین برای تو کم بود، تا سما رفتی

مکیدی از سر کندوی عشق شهد جنون

چگونه یک شبه صد ساله راه را رفتی

عروس را تو نبردی چرا به همراهت

برای ماه عسل سوی ناکجا رفتی

برای آنکه نگردی رفیق نیمه‌راه

تو در پی علی‌اکبر چه بی‌ریا رفتی

جمل شده صف کرب و بلا ز رزم تو و

تو واقعاً ز شجاعت به مجتبی رفتی

فقط صدای شکستن ز پیکرت آمد

چه خالصانه چه زیبا چه بی‌صدا رفتی

ز خون و خاک و عسل کام تو به‌هم چسبید

زبسکه زیر سمّ پای اسب‌ها رفتی

شبیه خوشۀ تازه جوانه بودی، حیف

به زیر چرخش سد، سنگ آسیا رفتی

مگر که حجرۀ عطاری است مقتل تو

شبیه رایحه، آزاد در هوا رفتی

به زیر خاک بدون مراسم تدفین

چه شد که دسته گلم زیر دست و پا رفتی ...