مهتاب روزگار پر از شام ما شدی
طوفان موج گریۀ این دیده‌ها شدی
امشب خدا ظهور تو را مستجاب کرد
وقتی درون سینۀ تنگم دعا شدی
من در پناه گرمی آغوش عمه‌ام
از آن دمی که رفتی و از ما جدا شدی
فرقی نمی‌کند چقدر فرق کرده‌ای
بابای من تویی که در این تشت جا شدی
دیشب به روی خاک، سرت خواب بوده است
امروز روی دامن سر نیزه پا شدی
گل کرده است غنچۀ لب‌های بوسه‌ات
شاید به زخم گونۀ من مبتلا شدی
کنج تنور و قافله و مجلس یزید
خانه به دوش من چقدر جابه‌جا شدی
وقتی به روی نیزه سرت می‌شود بلند
آه از نهاد دور و برت می‌شود بلند
زینب مقابل سر تو می‌خورد زمین
گرچه دوباره پشت سرت می‌شود بلند
گل کرده در زمین، کرم آسمانیت
آغوش باز می‌رسد از مهربانیت
حالا بیا و سفره مینداز سفره‌دار
حالت خراب می‌شود و ناتوانیت
دارد مرا شبیه خودت پیر می‌کند
جان برده از تمام تنم نیمه‌جانیت
وقتی گدایی را پناهی نیست دیگر
جز کوچۀ چشم تو راهی نیست دیگر
جز تو به حاجت‌ها الهی نیست دیگر
این جذبه‌ها خواهی نخواهی نیست دیگر
تو تشنه می‌روی و زمان سفر شده
یا روزهای تیره‌تر از شب سحر شده
گرم بیان خواهش خشک لبت شدم
دیدم لبت ز خون گلوی تو تر شده
مهتاب روزگار پر از شام ما شدی
طوفان موج گریۀ این دیده‌ها شدی
امشب خدا ظهور تو را مستجاب کرد
وقتی درون سینۀ تنگم دعا شدی
من در پناه گرمی آغوش عمه‌ام
از آن دمی که رفتی و از ما جدا شدی
فرقی نمی‌کند چقدر فرق کرده‌ای
بابای من تویی که در این تشت جا شدی
دیشب به روی خاک، سرت خواب بوده است
امروز روی دامن سر نیزه پا شدی
گل کرده است غنچۀ لب‌های بوسه‌ات
شاید به زخم گونۀ من مبتلا شدی
کنج تنور و قافله و مجلس یزید
خانه به دوش من چقدر جابه‌جا شدی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
