ما دو پیاله‌ایم که لبریز باده‌ایم
این دو پیاله را به ملک هم نداده‌ایم
تا وقت می‌کنیم حسینیه می‌رویم
ما سال‌هاست شیعۀ گریان جاده‌ایم
با هر سلام صبح به آقای بی‌کفن
انگار روبروی حرم ایستاده‌ایم
با رعیتی خانۀ ارباب با وفا
احساس می‌کنیم که ارباب زاده‌ایم
شکر خدا که نان شب ما حسین شد
ممنون لطف مادر این خانواده‌ایم
بال ملائک است که ما را می‌آورد
یعنی سواره‌ایم، اگر چه پیاده‌ایم
داریم با «حسین، حسین» پیر می‌شویم
خوشحال از این جوانی از دست داده‌ایم
تشخیص تو سخت است علی یا که رسولی؟!
پس لطف بفرما و بفرما که کدامی؟
تو مستحب الطاعه ترین واجب مایی
هر چند امامت نکنی، باز امامی
«ای ماورای حد تصور، کمال تو»
بالاتر از پریدن جبریل، بال تو...
غیر از حسینِ فاطمه چیزی ندیده‌ایم
در انعکاس آینه‌های زلال تو
نزدیک سایه‌های عبورت نمی‌شویم
نامحرمان عشق کجا و خیال تو؟
بدون چون و بدون چرا نمی‌ماندند
شبیه رود، شبیه صبا، نمی‌ماندند
چه کربلاست که عالم به‌هوش می‌آید
پس از شنیدن چاووش‌ها نمی‌ماندند
گاه لیلایی و گهی مجنون
گاه مجنونم و گهی لیلا
گاه خورشید و گاه آیینه
روبه‌روی همیم در همه جا
ما دو پیاله‌ایم که لبریز باده‌ایم
این دو پیاله را به ملک هم نداده‌ایم
تا وقت می‌کنیم حسینیه می‌رویم
ما سال‌هاست شیعۀ گریان جاده‌ایم
با هر سلام صبح به آقای بی‌کفن
انگار روبروی حرم ایستاده‌ایم
با رعیتی خانۀ ارباب با وفا
احساس می‌کنیم که ارباب زاده‌ایم
شکر خدا که نان شب ما حسین شد
ممنون لطف مادر این خانواده‌ایم
بال ملائک است که ما را می‌آورد
یعنی سواره‌ایم، اگر چه پیاده‌ایم
داریم با «حسین، حسین» پیر می‌شویم
خوشحال از این جوانی از دست داده‌ایم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
