سر زد از شرق آسمان حیا

اختری در طلیعه‌ی امید

دست تقدیر با قضا پیوست

برد او را به خانه خورشید

***

بیکران آسمان عفت و شرم

فخر بر قدر بوتراب نمود

راه سر منزل محبت را

رهرو کوثر انتخاب نمود

***

اشک شوق نگاه او می‌گفت

رشته‌ی عهدش آسمانی شد

بانوی عامری نسب در مهر

همچو خورشید جاودانی شد

***

دست‌های طلایه‌دار بهار

خرمی را به ارمغان آورد

خوشه مهر و مهربانی را

هدیه بر باغ و باغبان آورد

***

همنشین بهار عز و شرف

چون صدف شد لبالب از احساس

آمد از دامن شرف به وجود

دُر دریای معرفت، عباس

***

آن بهین بانوی بزرگ‌اندیش

در بلوغ نهال جان کوشید

تا سرانجام رخت غیرت را

بر بلندای قامتش پوشید

***

علقمه شاهد حضورش بود

تا شکُفت از لب عطش لبخند

غرق حیرت شد آب و زد فریاد

که خوش آن مادر و چنین فرزند

***

قطره‌های بلوغ اشک بقیع

چلچراغ مزار آن بانوس

بر لب زائران وادی وحی

نام امّ‌البنین و همت اوست

***

تربتش گر چه خامش است و غریب

نام نیکش تبلور دل‌هاست

شان او بس همین که در هستی

همسر مرتضی علی، مولاست

***

صد زبان خواهد از خدا «سالار»

به ارادت برای مدحت او

گر چه پای کمیت شعر و شعور

می‌زند لنگ تا به ساحت او