از شب میلاد تو این گونه حاصل می‌شود

ماه روز اول ذی‌القعده کامل می‌شود

گوئیا شأن نزولش می‌شود ایران ما

هر چه بر «موسی بن جعفر» سوره نازل می‌شود

پای او «شاه‌چراغ» و دست‌ها «عبدالعظیم»

چشم ایران چون که مشهد گشت، قم دل می‌شود

خاک مشهد نسخۀ ایرانی کرب‌وبلاست

حضرت معصومه زینب را معادل می‌شود

هر چه قابل‌تر در این مجموعه ناقابل‌تر است

هر چه ناقابل‌ در این مجموعه قابل می‌شود

هر کسی از خویش داخل گشت خارج می‌شود

هر کسی از خویش خارج گشت داخل می‌شود

هر کسی در شهر عاقل گشت عاشق هم نشد

هر کسی در صحن عاشق گشت عاقل می‌شود

رتبه‌ها بر عکس دنیا می‌دهد اینجا جواب

شاه با ترفیع در صحن تو سائل می‌شود

در حریمت شعر گفتن کار خود را می‌کند

«شاطر عباس قمی» هم گاه «دعبل» می‌شود

اشک وقتی واقعی شد در حرم هم سر گرفت

پس به جای مُهر پیشانی من گل می‌شود

تا چهل شهر مجاور وسعت اکرام توست

پس منِ همسایه‌ات را نیز شامل می‌شود

مشکلات سختم آسان شد ولی کاری بکن

از حریمت دل بریدن باز مشکل می‌شود