از قتلگاه می‌گذرد؛
پُر دل و صبور
بانو
هزار داغ به دل دارد
اما
روحش وسیع‌تر از دریاست؛
با واژه‌های شعله‌ور از جنسِ ناگهان،
آتش
به جان ستمباره می‌زند
بانو،
دنیا اگر چه تلخ‌تر از زَهرست،
اما روایت او زیباست.
***
بانو
بانوی بانوان
با این شمایل پُر رمز
در چشم و دل
هماره معماست ...
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
از قتلگاه می‌گذرد؛
پُر دل و صبور
بانو
هزار داغ به دل دارد
اما
روحش وسیع‌تر از دریاست؛
با واژه‌های شعله‌ور از جنسِ ناگهان،
آتش
به جان ستمباره می‌زند
بانو،
دنیا اگر چه تلخ‌تر از زَهرست،
اما روایت او زیباست.
***
بانو
بانوی بانوان
با این شمایل پُر رمز
در چشم و دل
هماره معماست ...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
