در آن آغازهای تلخ غم‌بار
رجزخوان نعره زد آن سبزِ سالار؛
ـ «حسین و اضطرابِ مرگ، هیهات!
گریز از التهابِ مرگ، هیهات!
چه می‌ترسانی‌ام؟ شمشیر بردار!
قدم در وادی تقدیر بردار!
هلا دلدادگان! حجّت تمام است
حسین این جاست، اینجا، حر کدام است؟
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
در آن آغازهای تلخ غم‌بار
رجزخوان نعره زد آن سبزِ سالار؛
ـ «حسین و اضطرابِ مرگ، هیهات!
گریز از التهابِ مرگ، هیهات!
چه می‌ترسانی‌ام؟ شمشیر بردار!
قدم در وادی تقدیر بردار!
هلا دلدادگان! حجّت تمام است
حسین این جاست، اینجا، حر کدام است؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
