الوداع گفت و رفت و بابا ماند
بین تنها، امام تنها ماند
سر لیلا هوای مجنون داشت
چشم مجنون به پای لیلا ماند
موج می‌خورد بر لب ساحل
موج برگشت و ... لیک دریا ماند
علی‌اکبر علی و اکبر شد
جمله‌اش رفت و حرف او جا ماند
با زره رفت و با عبا برگشت
ردی از خون به خاک صحرا ماند
خواهر آمد برادرش را برد
تکه‌های پیمبر اما ماند
پیکرش زیر سم مرکب و ... سر
روی نیزه برای فردا ماند
***
بعد از این داغ در دل گودال
رمقی از حسین آیا ماند؟
ای مقامت، فراتر از مریم!
ای شکوهت، رساتر از حوّا!
«امّ کلثوم»! خواهر زینب!
عصمت‌الله دوّم زهرا!
تمام درد بر جانم نشسته
رد خون روی دستانم نشسته
تو خوردی خیزران و، من ندانم
چرا زخمش به دندانم نشسته
چو زینب پیکرش را آب می‌ریخت
ستاره بر تن مهتاب می‌ریخت
همه دیدند چون زهرای اطهر
ز هر جای تنش خوناب می‌ریخت
ید موسی و مسیحایی عیسی دارد
نفس تیغ کفش معجز احیا دارد
حسنی زاده، ولی ابن حسینش گویند
این حسینی، حسنی رزم تماشا دارد
الوداع گفت و رفت و بابا ماند
بین تنها، امام تنها ماند
سر لیلا هوای مجنون داشت
چشم مجنون به پای لیلا ماند
موج می‌خورد بر لب ساحل
موج برگشت و ... لیک دریا ماند
علی‌اکبر علی و اکبر شد
جمله‌اش رفت و حرف او جا ماند
با زره رفت و با عبا برگشت
ردی از خون به خاک صحرا ماند
خواهر آمد برادرش را برد
تکه‌های پیمبر اما ماند
پیکرش زیر سم مرکب و ... سر
روی نیزه برای فردا ماند
***
بعد از این داغ در دل گودال
رمقی از حسین آیا ماند؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
