آن گونه را به خاک منه، معجرم که هست
حیف از سر تو نیست بیفتد؟ سرم که هست
گیرم مرا به قتلگهت ره نداد شمر
تا سر نهی به زانوی او، مادرم که هست
پس آن همه فرشتۀ سایه فروش کو؟
یادم نبود، غصه نخور، چادرم که هست
تو «دخترم» نگو که دگر دختر منند
این خیل پا برهنه به دور و برم که هست
دارم سپاه بهر تو می‌آورم حسین
گیرم تو بی سپاه شدی، لشکرم که هست
گفتم به دست خویش طلای مرا ببر
گفتی طلا برای تو انگشترم که هست
دعای زندهدلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است
حسین میشنوم هرچه یاحسن گویم
دو کوه هست ولی کوه بیصدا حسن است
به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید
ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا
یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:
یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد»
شنیدهام که گدا موج میزند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
آن گونه را به خاک منه، معجرم که هست
حیف از سر تو نیست بیفتد؟ سرم که هست
گیرم مرا به قتلگهت ره نداد شمر
تا سر نهی به زانوی او، مادرم که هست
پس آن همه فرشتۀ سایه فروش کو؟
یادم نبود، غصه نخور، چادرم که هست
تو «دخترم» نگو که دگر دختر منند
این خیل پا برهنه به دور و برم که هست
دارم سپاه بهر تو می‌آورم حسین
گیرم تو بی سپاه شدی، لشکرم که هست
گفتم به دست خویش طلای مرا ببر
گفتی طلا برای تو انگشترم که هست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
یا حسین ... یا زینب ...