مفتاح غزل‌های به بن‌بست رسیده!
این شعر، مرا باز به سمت تو کشیده
زینب چه دلی داشت که با آن لب عطشان
از کوفه به دنبال تو تا شام دویده
دل خوش ننمودی به امان‌نامۀ شیطان
هر چند که از شمر به تو نامه رسیده
در حسرت آغوش توام تا ابدالدهر
«چون طفل دوان در پی گنجشک پریده»
ای ماه شب چاردهم! شبهه ندارم
خورشید هم از شرق نگاه تو دمیده
تردید ندارم گره مشکل ما را
باید بسپارند به آن دست بریده
از لطف غزل‌های تو بوده‌ست که ارباب
امسال مرا هم به زیارت طلبیده
بین‌الحرمین آمدم و از تو نوشتم
پیوسته بر آن در زدم و از تو نوشتم
«ستارهای بدرخشید و ماه مجلس شد»
سفیدرویی عالم نصیب عابس شد
شجاع و پردل و جرئت، بلندبالا بود
همان که شیر سیاه سپاه مولا بود
عشقی که نمودست چنین عزم تو را جزم؟
ای با علی و مالک اشتر شده همرزم
مبهوت تو هستند امامان و شهیدان
مفتون تو هستند رسولان اوالوالعزم
ای تشنگیات بیشتر از حد تحمّل
لبهای عطشناک تو دریای تغزّل
شمشیر تو آیینۀ شمشیر یدالله
اسب تو در آن معرکه یادآور دلدل
مفتاح غزل‌های به بن‌بست رسیده!
این شعر، مرا باز به سمت تو کشیده
زینب چه دلی داشت که با آن لب عطشان
از کوفه به دنبال تو تا شام دویده
دل خوش ننمودی به امان‌نامۀ شیطان
هر چند که از شمر به تو نامه رسیده
در حسرت آغوش توام تا ابدالدهر
«چون طفل دوان در پی گنجشک پریده»
ای ماه شب چاردهم! شبهه ندارم
خورشید هم از شرق نگاه تو دمیده
تردید ندارم گره مشکل ما را
باید بسپارند به آن دست بریده
از لطف غزل‌های تو بوده‌ست که ارباب
امسال مرا هم به زیارت طلبیده
بین‌الحرمین آمدم و از تو نوشتم
پیوسته بر آن در زدم و از تو نوشتم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
