ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
خوشا به حال طفولیتم که با نامت
در آسمان نگاهم کران کران غم بود
برای عرض تبرّک به ساحت گریه
فرشته منتظر دستمال اشکم بود
کسی برای من و دیده چاوشی می‌خواند
اگر درست بگویم صدای آدم بود
چگونه گریه نریزد نگاهمان وقتی
زمان خلقتمان اول محرم بود
چرا به آمدن مادرت یقین نکنم
در آن حسینیه‌ای که خود خدا هم بود
تشخیص تو سخت است علی یا که رسولی؟!
پس لطف بفرما و بفرما که کدامی؟
تو مستحب الطاعه ترین واجب مایی
هر چند امامت نکنی، باز امامی
«ای ماورای حد تصور، کمال تو»
بالاتر از پریدن جبریل، بال تو...
غیر از حسینِ فاطمه چیزی ندیده‌ایم
در انعکاس آینه‌های زلال تو
نزدیک سایه‌های عبورت نمی‌شویم
نامحرمان عشق کجا و خیال تو؟
بدون چون و بدون چرا نمی‌ماندند
شبیه رود، شبیه صبا، نمی‌ماندند
چه کربلاست که عالم به‌هوش می‌آید
پس از شنیدن چاووش‌ها نمی‌ماندند
گاه لیلایی و گهی مجنون
گاه مجنونم و گهی لیلا
گاه خورشید و گاه آیینه
روبه‌روی همیم در همه جا
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
خوشا به حال طفولیتم که با نامت
در آسمان نگاهم کران کران غم بود
برای عرض تبرّک به ساحت گریه
فرشته منتظر دستمال اشکم بود
کسی برای من و دیده چاوشی می‌خواند
اگر درست بگویم صدای آدم بود
چگونه گریه نریزد نگاهمان وقتی
زمان خلقتمان اول محرم بود
چرا به آمدن مادرت یقین نکنم
در آن حسینیه‌ای که خود خدا هم بود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
