هیچ می‌دانی تو ای صاحب یقین                              

چیست اینجا سر خرق آستین؟

آستین وهم او را، خرق کرد                                   

حق و باطل را، براو، فرق کرد

التیام از خرق او، وز خرق‌هاست                                

فرق‌ها از فرق او تا فرق‌هاست

یعنی آگه شو که ما پاینده‌­ایم                                 

تا ابد ما تازه‌ایم و زنده‌ایم

فارغ آمد ذات ما ز افسردگی                                    

نیست ما را، کهنگی و مردگی

ناجی آنکو، راه ما را سالک­ است                                

غیر ما هر چیز بینی هالک است

عار داریم از حیات مستعار                                    

کشته گشتن هست ما را اعتبار

هم فنا را هم بقا را، رونقیم                                    

فانی اندر حق و باقی در حقیم

گر به‌صورت جان به جانان می‌دهیم                              

هم به‌معنی مرده را جان می‌­دهیم

گر به‌صورت غایب از هر ناظریم                                 

لیک در معنی به‌ هرجا حاضریم

متصل با بحر و خارج چون حباب                             

دوست را هستیم در تحت قباب

عارف ما نیست جز او هیچکس                                

همچنین ما عارف اوییم و بس

آن ودیعت کز حسین بد در دلش                             

و آنچه محفوظ از ولی کاملش

با عروس خویش گفت او شمه­‌ای                              

خواند اندر گوش او، شر ذمه­‌ای

فیض ­یابی، فیض بخشیدن گرفت                              

وقت را دید و درخشیدن گرفت

یک جهت شد از پی طی جهات                               

آستین افشان به یکسر ممکنات