کدام واقعۀ  سبز را خبر دارد

همان که بر لبِ خشکیده، شعر تر دارد

بلوغ باور سبزی، شکفته بر لب او

که تا همیشۀ تاریخ، برگ و بر دارد 

در امتدادِ نگاهش، سپاه تاریکی­ است

و او کران به کران، حسرت سحر دارد

چقدر مرگ برایش زلال و شیرین است

که دم‌به‌دم به لب تشنه­‌ا‌‌ش شکر دارد

حماسه‌سازترین شعر کربلایی ماست

همان‌که قافیه، از پارۀ  جگر دارد

همان‌که بی‌سروپا، با نفاق می­‌جنگد

برای تیغ شهادت، هزار سر دارد

کسی که در دل شمشیرهای تشنه به خون

رجز بخواند و قاسم شود، هنر دارد

هماره چشم به راهش نشسته کرب و بلا

که بی‌قرار بیاید، سلاح بردارد

خدا کند به من خسته‌دل پناه دهد

که گفته‌­اند به دل‌خستگان نظر دارد