ابر زخمت دوباره بارش کرد
آسمان را دچار لرزش کرد
چشمِ در خون نشسته‌ام، قاسم
زخم‌های تو را شمارش کرد
کاکلت دست یک مغیره صفت
خنده‌اش با کنایه غرش کرد
ای یتیم حسن، گلوی تو را
سایۀ دشنه‌ای نوازش کرد
نیزه‌ای در طواف سینۀ تو
با خدای خودش نیایش کرد
زیر نعل زمخت صدها اسب
درد صبر تو را ستایش کرد
خس خس سینۀ شکستۀ تو
صحنه را مو به مو گزارش کرد
بالم شکسته، از پرم چیزی نگویم
از کوچ پر دردسرم چیزی نگویم
طوفان سختی باغمان را زیر و رو کرد
از لاله‌های پرپرم چیزی نگویم
شاهنشه اریکۀ قدرت اباالحسن
اسطورۀ صلابت و غیرت اباالحسن
یا والی الولی، ید حق، بندۀ خلف
یا مظهر العجایب عالم، شه نجف
در کوچه‌ها، نسیم بهشت محرم است
این شهر بی مجالس روضه، جهنم است
پیراهن سیاه عزاداری شما
زیباترین تجلی عشق مجسم است
آه دلم به آینه زنگار می‌‌زند
پیراهن وصال، تنش زار می‌‌زند
عمرم، جوانی‌ام، همه خرج گناه شد
این گریه‌ها زیان مرا جار می‌‌زند
ابر زخمت دوباره بارش کرد
آسمان را دچار لرزش کرد
چشمِ در خون نشسته‌ام، قاسم
زخم‌های تو را شمارش کرد
کاکلت دست یک مغیره صفت
خنده‌اش با کنایه غرش کرد
ای یتیم حسن، گلوی تو را
سایۀ دشنه‌ای نوازش کرد
نیزه‌ای در طواف سینۀ تو
با خدای خودش نیایش کرد
زیر نعل زمخت صدها اسب
درد صبر تو را ستایش کرد
خس خس سینۀ شکستۀ تو
صحنه را مو به مو گزارش کرد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
