من چشم به راه مشک بر گردن اسب

تا هدیه کنم نوازشی بر تن اسب

از کون و مکان نمی‌رسد چیزی جز

اخبار فجیع بی تو برگشتن اسب

تشییع کردیم خود را در ظهر داغی مکدر

تشییع کردیم خود را تا بارگاهت، کبوتر

عصیان سرخ شکنجه، بر جانت افکند پنجه

ما را بپران به اوجت، ای ارتفاع تو بی سر

با روشنی نام تو شب‌ها منورند

نام تو را همیشه و هر جای می‌برند

نام تو آستانۀ صبح سعادت است

شب را به شوق خاک درت سر می‌آورند