کبوترانه از این خاک‌ها رها شدهای
برای درد یتیمانه‌ات دوا شدهای
ربوده باد ز رویت نقاب و می‌بینم
چقدر شکل جوانی مجتبی شدهای
بیا برای مدینه دوباره گریه کنیم
رسیده مادرم و غرق در عزا شدهای
چقدر حجلۀ دامادی‌ات پر از سنگ است
به خون نشسته‌ای امّا چه دلربا شدهای
دو دست زیر تنت برده‌ام ولی خالی ست
جدا شدی ز من از بس جدا جدا شدهای
پس از صدای نفس‌های مانده در سینه
پس از صدای ترک‌ها چه بی صدا شدهای
به قد کشیدن تو تیغ‌ها کمک کردند
گمان کنم به بلندیِ نیزه ها شدهای
من از کمر شده‌‌ام تا و از تو می‌پرسم
سرت چه آمده از بین سینه تا شدهای؟
هرچه بادا باد! اما عشق باد
عشق بادا، عشق بادا، عشق باد
جوهر این عاشقیها عشق باد
کار دنیا کار فردا عشق باد
عقل رفت و گفت تنها عشق باد
خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت
تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت
به دست قدرت خود، خلقتی شگفت آورد
گرفت پرده ز رویی، جهان گلستان ساخت
دلی دارم و خانۀ بوتراب است
سری دارم و خاک عالیجناب است
عوض کرده روز و شبم جای خود را
که ماهی دمیده پر از آفتاب است
گرچه سرگرم کسب و کارش بود
نان خور رزق کار و بارش بود
او که با عالم خودش میساخت
روز و شب با غم خودش میساخت
کبوترانه از این خاک‌ها رها شدهای
برای درد یتیمانه‌ات دوا شدهای
ربوده باد ز رویت نقاب و می‌بینم
چقدر شکل جوانی مجتبی شدهای
بیا برای مدینه دوباره گریه کنیم
رسیده مادرم و غرق در عزا شدهای
چقدر حجلۀ دامادی‌ات پر از سنگ است
به خون نشسته‌ای امّا چه دلربا شدهای
دو دست زیر تنت برده‌ام ولی خالی ست
جدا شدی ز من از بس جدا جدا شدهای
پس از صدای نفس‌های مانده در سینه
پس از صدای ترک‌ها چه بی صدا شدهای
به قد کشیدن تو تیغ‌ها کمک کردند
گمان کنم به بلندیِ نیزه ها شدهای
من از کمر شده‌‌ام تا و از تو می‌پرسم
سرت چه آمده از بین سینه تا شدهای؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
