ای آب! باید بعد از امروز، از شرم، چشمت کور باشد

این ماهیِ کوچک چگونه، در پنجۀ ساطور باشد؟

چشم انتظار طفل من نیست، آسیه‌­ای در ساحل نیل

گهوارۀ داغش قرار است، طعمه برای تور باشد

بگذار با هم پر بگیرند، تا عرش از روی گلویش

دیگر نباید سینه­ سرخی، در حنجرش محصور باشد

سرنیزه­‌ها چشم انتظارند، کوچکترین ماه زمین را

وقتی که با سر می‌­تواند، دنباله‌­دارِ نور باشد

هم خیمه‌­ها ماندند در بند، هم دود می­‌کردند اسپند

شاید برای خنده‌­هایش، چشمان دنیا شور باشد

دارند می‌­تازند اسبان، روی دل خونِ بیابان

ای خاک، قلبم را بخوابان! بگذار از اینها دور باشد

این خطۀ خشکِ کویری، لب­‌های بی‌­خواب رباب است

آبی نمی‌­نوشد پس از این، حتی اگر مجبور باشد

سر می­‌دهند و ... سرزمین نه، جان می‌­دهند آسان و ... دین نه

در این عشیره کودکان هم ... جایی که حرف زور باشد