محرم است و جهان پر ز انقلاب شده است

به شیون و غم و اندوه شیخ و شاب شده است

ز بانگ شور برانگیز القیام و جهاد

قلوب اهل ستم اندر اضطراب شده است

ز مکتب کرم و نهضت و عزای حسین

الی‌الابد به‌سوی خلق، فتح باب شده است

به مُلک عزّت نفس و ثبات و قوّت دین

شهید کرب و بلا مالک الرّقاب شده است

برای اهل‌بیت پیمبر کنار شط فرات

زجور فرقۀ کفّار، قحط آب شده است

پیمبر است غمین و علی عزادار است

به روضه، حضرت زهرا در التهاب شده است

مگر حسین ز میدان دوباره بهر وداع

به‌سوی خیمه گه زینب و رباب شده است

دریغ و درد که از سنگ کینه دشمن

ز خون، محاسن نورانیش خضاب شده است

مگر که حضرت عبّاس باز از پی آب

برای تشنه‌لبان پای در رکاب شده است

مگر که اصغر بی شیر خستۀ مظلوم

به ضرب تیر ستم‌پیشگان به خواب شده است

مگر یگانه شبیه نبی، علی‌اکبر

به عزم یاری دین، باز بر عقاب شده است

ز ظلم دشمن دین گرچه روز عاشورا

ز رحم و عدل و شرف، چهره در حجاب شده است

ز قتل سبط پیمبر اگر به ظاهر حال

یزید پست فرومایه کامیاب شده است

به رغم آل معاویه و یزید پلید

که کیدشان همه بر باد و در تباب شده است

ربوده است دل خلق را قیام حسین

جهان، مسخّر آل ابوتراب شده است

نصیب شیعۀ آل است روضۀ رضوان

نصیب ناصبیان، لعنت و عذاب شده است

اساس حق و حقیقت همیشه آباد است

بنای ظلم به هر بوم و بر خراب شده است

ظهور جوهر ایمان و استقامت شخص

رهین عزم وی و صبر در صعاب شده است

خموش «لطفی صافی» که در عزای حسین

قلوب اهل ولا از الم کباب شده است